ฟอร์ด โฟกัส 1.6 ลิตร : สวยเอาเรื่อง แรงเอาอยู่

ในบรรดารถยนต์ที่ทำตลาดทั้งรุ่น 4 และ 5 ประตูในประเทศไทย หรือแม้แต่ในตลาดโลกก็ตาม ผมเองมักจะนิยมชมชอบรถยนต์ 5 ประตูมากกว่า เนื่องจากดีไซน์การออกแบบที่ดูลงตัว และอรรถประโยชน์ทางด้านการใช้สอยที่มีมากกว่ากันเล็กน้อย

แต่กับฟอร์ด โฟกัส ใหม่ที่ผมเห็นตั้งแต่ยังเป็นโบรชัวร์อยู่นั้น ผมกลับรู้สึกว่าฟอร์ดทำการบ้านด้านการดีไซน์ได้ดีกว่าที่คาด และเหนือความคาดหมายในรุ่น 4 ประตู ที่เรียกว่าหาข้อเปรียบเทียบแบบชัด ๆ กับเวอร์ชั่นแฮชท์แบ็กได้ยากมากในเรื่องความสวยที่ดูดีไปคนละแบบ

ถึงขั้นบ่นเบาเบากับเพื่อน ๆ ว่า ไอ้คำพูดในอดีตที่เคยพูดเล่น ๆ ว่า อยากสวยไปแฮชท์แบ็ก นั่งสบายกว่าไปซีดาน ดูเหมือนว่าจะใช้ไม่ได้กับโฟกัสรุ่นนี้ เพราะจุดเปรียบเทียบด้านความสวยถือว่าไม่แตกต่าง ขณะที่ความสบายก็ดูแล้วไม่น่าจะแตกต่างเช่นเดียวกัน

คุยกับพีอาร์ของฟอร์ดมาได้สักระยะ ในที่สุดก็ถึงแก่กาลอันควรที่ฟอร์ดจะส่งเจ้าโฟกัส 1.6 ซีดานมาเป็นยานพาหนะของผมในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา เนื่องด้วยถ้าไม่เอามาตอนนี้ ก็คงจะวุ่นวายไปอีกนานจนถึงขั้นหลงลืมยืมมาทดสอบกันได้

อย่างที่บอกไว้แต่แรกว่าผมเองค่อนข้างจะหลงรักรูปโฉมของโฟกัสใหม่ทั้ง 2 เวอร์ชั่นอยู่แล้ว ทำให้พูดได้เต็มปากว่ารถคันนี้ออกแบบภายนอกมาค่อนข้างสวย และมีลูกเล่นทางด้านการออกแบบที่ดีพอที่จะทำให้รถดูไม่น่าเบื่อไปได้อีกนานพอสมควร

หยิบกุญแจแบบพับได้ของฟอร์ดขึ้นมากดดูอาจจะสับสนกับรถรุ่นอื่น ๆ อยู่บ้าง เพราะฟอร์ดสลับตำแหน่งปุ่มกดบนรีโมตเล็กน้อย ด้วยการนำปุ่มเปิดรถมาไว้ด้านบนสุด ปุ่มล๊อกไปไว้ตรงกลางและปุ่มเปิดฝาท้ายที่ต้องกด 2 ครั้งเพื่อเปิดไปไว้ด้านล่างสุด

ภายนอกของตัวรถดูเรียบหรู ไม่หวือหวามากนัก แต่เน้นการออกแบบด้วยลายเส้นที่สวย เฉียบและคมกริบ การเล่นลายเส้นของรถมีอยู่ในทุกจุดที่ด้านนอกของตัวถัง ไม่เว้นแม้แต่โคมไฟหน้าและหลังที่ดูล้ำหน้าไปมากพอสมควร

ขณะที่ห้องโดยสารภายใน เห็นก็รู้ว่าพยายามที่จะออกแบบมาให้ทันสมัยมากขึ้น ติดก็ตรงเบาะที่นั่งสีตุ่น ๆ ที่ทำให้บรรยากาศภายในตัวรถดูทึม ๆ ไปสักเล็กน้อย แผงคอนโซลด้านหน้าจัดมาเต็มพิกัด และแน่นอนว่ารองรับระบบซิงค์มาอย่างเต็มพิกัด

ปุ่มควบคุมเครื่องเสียงของฟอร์ด ก็ยังยืนยันเจตนารมย์ที่จะแยกออกมาจากปุ่มควบคุมที่อยู่ตรงนิ้วโป้งทั้ง 2 ข้างเหมือนเดิม เพียงแต่ออกแบบให้มีรูปแบบและขนาดที่ลงตัวมากขึ้น ฟังก์ชั่งการใช้งานเข้าใจค่อนข้างง่าย และยังปุ่มสั่งการด้วยเสียง รวมถึงระบบโทรศัพท์มาติดตั้งไว้ที่ตำแหน่งเดียวกัน

ปุ่มควบคุมที่แกนพวงมาลัยทั้ง 2 ด้านทำงานแยกจากกันชัดเจน โดยแป้นทางด้านซ้ายจะคุมหน้าจอที่คอนโซลกลางเป็นหลัก สั่งงานอะไรก็สามารถทำได้ควบคู่กับการกดปุ่มบนแผงคอนโซลกลาง ที่มีขนาดค่อนข้างเล็ก ไม่เหมาะสำหรับคนนิ้วใหญ่ จะไปนั่งกดแป้นโทรศัพท์เด็ดขาด

ขณะที่ปุ่มด้านขวา จะใช้ควบคุมหน้าจอขนาดเล็กตรงกลางมาตรวัดความเร็ว โดยจะใช้ควบคุมในเรื่องของระบบการขับขี่ รวมถึงทริปมิเตอร์ต่าง ๆ ซึ่งก็เป็นเรื่องดีที่แยกการทำงานกันอย่างชัดเจนไม่สับสน

เบาะที่นั่งตอนหน้าถือว่าปรับระยะยากพอสมควร แต่ก็ให้มาครับ ทั้งปรับต่ำสูง หน้าหลังและความเอียงหลายระดับ ซึ่งชดเชยความยุ่งยากของเบาะที่นั่งได้ด้วยทัศนวิสัยในการขับขี่ที่ค่อนข้างดี ขณะที่เบาะที่นั่งตอนหลังแข็งและตั้งชันเกินไปสักเล็กน้อย ผู้โดยสารมีแอบบ่นเมื่อต้องเดินทางไกล ๆ

เอาจริง ๆ แม้แต่ตำแหน่งเบาะของคนขับเองก็นั่งไม่สบายครับ ตัวเบาะเองเหมือนไม่ค่อยจะรับกับน้ำหนักตัวของคนขับสักเท่าไหร่ แถมเบาะก็ไม่ได้รองรับหรือโอบอุ้มตำแหน่งการนั่งขับขี่ของผมสักเท่าไร อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะครับ คิดว่าบรรดาสาว ๆ น่าจะชอบเบาะแบบนี้ เพราะนั่งแล้วเสื้อผ้าจะไม่ค่อยยับ

สตาร์ทเครื่องยนต์ 1.6 ลิตร มีเสียงครางลอดมาเบาเบา ตามสเปกบอกว่าเครื่องยนต์ตัวนี้ให้กำลังสูงสุด 125 แรงม้าและให้แรงบิดสูงสุด 159 นิวตัน-เมตร อ่านจากสเปกแล้วก็ถือเป็นเครื่องธรรมดา ที่ไม่ได้แตกต่างจากคู่แข่งมาก ยกเว้นเรื่องเดียวที่แตกต่างก็คือระบบเกียร์อัตโนมัติ พาวเวอร์ชิฟท์ 6 สปีดนี่แหละครับ ที่น่าจะสร้างความแตกต่างได้มากพอควร

ลากแป้นเกียร์ลงมาที่ตำแหน่ง D กดคันเร่งลงไปตรง ๆ จะพบว่าเกียร์พาวเวอร์ชิฟท์ของฟอร์ดทำงานอย่างต่อเนื่องและลื่นไหลแบบไม่เสียเวลาคิดอะไรให้มากนัก เผลอไปนิดเดียว เครื่องยนต์และเกียร์จะทำงานลากรถยนต์และผู้โดยสารทั้งหมดไต่ความเร็วไปได้เหนือกว่ารถในกลุ่มเดียวกัน

ลากลงมาที่ S เพื่อลองเปลี่ยนเกียร์ด้วยตัวเอง ก่อนที่จะพบว่ามันไม่จำเป็น และไม่รู้จะทำแบบนี้ไปทำไม เพราะตัวเกียร์เองก็ฉลาด สนุกและตอบสนองได้ดุเดือดเลือดพล่านดีอยู่แล้ว ถอดออกแล้วลดราคาลงมาก็ไม่ขัดขืนแต่อย่างใด

อย่างไรก็ตาม เกียร์ลูกนี้เคยให้การตอบสนองที่สนุกสนานกว่าเมื่ออยู่กับเครื่องยนต์ดีเซล ก็มีคนถามมาเหมือนกันนะครับ ว่าฟอร์ด ประเทศไทย ไม่คิดจะเอาโฟกัส ดีเซล มาทำตลาดแล้วหรอ มีแฟน ๆ รออยู่เยอะเหมือนกัน เรื่องนี้ก็ไม่รู้ว่าฟอร์ดจะว่าอย่างไร เพราะรถหน่ะมี แต่ขายหรือไม่... ไม่รู้สิ

กดคันเร่งวิ่งลัดเลาะไปบนนถนน คุณจะเห็นความเร็ว 3 หลักกิโลเมตรต่อชั่วโมงอย่างรวดเร็ว และก็ทะยานต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ จนเริ่มจะรู้สึกอืด ๆ ขึ้นมาบ้างแถว ๆ 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมงขึ้นไป แต่ถ้ายังมีทางให้วิ่งและยังมีใจสู้ ขอบอกว่าที่ระดับความเร็ว 180-190 กิโลเมตรต่อชั่วโมงก็ยังผ่านได้สบาย

เสียงลมปะทะด้านหน้าและด้านล่างของตัวรถมีไม่มากครับ อย่างน้อยก็คงสู้เสียงแอร์เบอร์ 3 ที่ครางกระหึ่มขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจผู้โดยสาร เมื่อยามที่คุณต้องการเร่งความแรงของเครื่องปรับอากาศ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเสียงถึงได้แตกต่างกับเบอร์ 2 ขนาดนั้น

ระบบช่วงล่างมั่นคงและมั่นใจใช้ได้ครับ ที่ความเร็วในการขับขี่แบบไปเรื่อย ๆ ให้ความสะดวกสบาย ที่ไม่ทิ้งความน่าเชื่อถือลงไป แต่ก็แลกมาด้วยความแข็งของช่วงล่าง ที่มีมากกว่ารถยนต์ญี่ปุ่นในท้องตลาดสักเล็กน้อย

เมื่อคุณเข้าโค้งแรง ๆ หรือต้องหักหลบหลุมปุปะบนท้องถนนเมืองไทย มั่นใจได้เลยว่าโฟกัสจะให้ความรู้สึกที่น่าเชื่อถือ มั่นคง และมีศักยภาพเพียงพอที่จะทำให้การขับขี่ของคุณผ่านไปได้อย่างสบาย ๆ ไม่ยากเย็นอะไร และแน่นอนว่าระบบเบรกของรถก็เอาตัวรถอยู่อย่างไม่ยากเย็น

คำถามสุดท้ายก็คือเรื่องของการบริโภคน้ำมัน ที่ฟอร์ดเคลมไว้สูงพอสมควรที่ประมาณ 15 กิโลเมตรต่อลิตร ในการขับขี่จริง ๆ ตามที่ผมเล่ามาข้างบน คงยากที่จะเห็นตัวเลขระดับนี้ แต่หากบอกว่าขับกันจริงจังขนาดนั้น โฟกัส 1.6 ยังจิบน้ำมัน 12-13 กิโลเมตรต่อลิตร ก็ต้องบอกว่าเป็นอัตราการจิบน้ำมันที่พอรับได้ หากเทียบกับสิ่งที่ได้กลับมา

8.29 คือสนนราคาของรุ่นเทรนด์ 4 ประตูตัวท๊อปที่นำมาทดสอบ อุปกรณ์ออพชั่นได้เต็มตามที่เห็น หรือหากอยากประหยัดกว่านี้ ยอมเฉือนอุปกรณ์บางตัวทิ้ง โฟกัส 1.6 เองก็มีให้เลือกตั้งแต่ 7.59 แสนบาทในรุ่นเกียร์ธรรมดากันเลยทีเดียว

ก่อนจากกันวันนี้ ถามฟอร์ดอีกครั้งเผื่อคนอีกหลาย ๆ "ตกลงดีเซลจะมาไหมครับ"...